ZİLLİ BİR MESELE

ABONE OL

News

November 27, 2024 00:39

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Her bayram olduğu gibi ortalık yatıştıktan sonra onlara yine gittik. Akşamın alaca karanlığında kapı zilinin içine sıkıştırıvermiş kâğıt parçasındaki yazılı ibare ne solmuş ne de yırtılmış hala yerinde duruyordu. Manası aynen aklımda olan ama tam yazılışını bir türlü aklımda tutamadığım birinci sınıf talebelerinin yazdığına benzer nota bir kez daha göz attım. “BİR DEFA BASIN ZİLE”. Arabayı kenara park edip gelecek eşimi bekledim, bir defalık şansımı onsuz kullanmak istemedim. Haa geçen bayramda hanım abla eşime arabanın tekeri daracık yolda kaldırıma çıkarılmış diye pek kızmıştı. Arabadan inmeden önce bir de onu teftiş edip meram anlatmakla uğraştım “gözünü seveyim arabanın tekerini ne drive way’e ne de kaldırıma değmeyecek şekilde düzgün park et, rahatsız etmeyelim sakinleri” dedim. “Bana ne dikkat etmicem işte, biz misafiriz” diye söylendi ama biliyorum beni dinler. O da gider ayak laf duymak istemez.

Bir defa basın zile

Sonunda eşim gelince büyük bir dikkatle zile bastım…beklemeye başladık. Tek şansım için dikkatli olmam gerekiyor çünki iki yıl önce Nurten hanımlar ve Zeliha hanımlar bayram ziyaretinde bu zile basma yüzünden ev sahipleriyle çok büyük problemler yaşadılar. Şimdi Nurten hanımlar bayramın ikinci günü ailecek gelip kapının ziline basıyorlar. Kapı açılmıyor. Ondan sonra da kapıda “bir defa basın zile” yazılı olduğundan ikinci bir defa basmayıp çekip gidiyorlar ama bayramlaşmaya gittikleri her evde de yaşadıkları durumu herkese haber veriyorlar. O herkesler de yolları düştükçe ev sahiplerine haber veriyorlar” ya… Nurten hanımlar bayramın ilk günü size gelmişler evde yok muşunuz..” Ev sahipleri “hayır biz bayramda üç gün hep evdeydik” diye durumdan çok rahatsız oluyorlar. Birader o talihsiz olaydan sonraki bayramda bir gittik ki ne görelim? Kapıya kocaman bir inek çanı takmışlar. Şöyle salladın mı langır –lungur ses çıkaran. O sene bayramda bu inek ziline çoluk çocuk pek rağbet ettiğinden bu sefer komşular sesten rahatsız olmaya başlamışlar kaldırıldı tabi.

Çiziliyor Vurmayın Kapıya

İnsanız haliyle her şeye sabredemeyebiliyoruz yani. O insanların kapısına bir zaman babacığımızı götürmüştüm. Zaten “bir defa basın zile” yazısına saygımız sonsuzdu ama bu sefer kapının üzerine saydam bantla yapıştırılmış “çiziliyor vurmayın kapıya” notunu görünce tepemin tası atıverdi. Kapıya da vurmadım, zile de basmadım, hemen bir not yazdım kapıya sıkıştırdım. Not tesirini çabuk gösterdi. Yaşlı ablam sabah erkenden kapıya neden öyle bir not yazma ihtiyacı hissettiğini anlatmaya geldi. Bizde buradaki kapıların öyle tık tık vurmayla çizilmesinin mümkün olmayacağını anlatı verdik… Neyse, Allah’tan o not bari kapıdan kalktı. Yoksa artık onlara gitmekten sırf bu not yüzünden vaz geçecektim. Zeliha hanımlar zile iki sefer bastıkları için amca onlara ayrılırlarken “kızım sen kapı ziline iki sefer bastığında dört defa ses çıkıyor. Neden kapı ziline bir sefer basmadınız?” diye sormuş. Zeliha hanım “ne diyeceğimizi şaşırdık, bi daha getmeyceem vallaa “diye tutturdu

Kapı Açılmadı

Kapı ziline bastığımdan itibaren bu anlattıklarım yıldırım hızıyla mı aklımdan geçti ne kadar vakit geçti bilmiyorum kapı açılmadı. İşi gücü boşlayıp taa nerelerden emek emek kapılarına gelmişsiniz, öyle bir anda, zile ikinci defa dokunmanın veya kapıya duysunlar için şöyle güm güm vurmanın çekiciliğini yaşamayan asla bilemez. Zilin üzerindeki yazı ayan beyan “bir defa basın zile” diyor. Eşimle bir an kapıda kalakaldık. “Bana ne kızarlarsa kızsınlar, ben bir defa daha basacağım “dedim. Sesini çıkarmadığından benden yana olduğunu anladım. “Bismillah” deyip zile daha bir kuvvetli bastım. Anaa ışıklar yandı kapılar açıldı evdelermiş. Dönüp gitmediğimize şükrettik. Hanım abla kapıyı açtığında peşin, “zilinize iki defa bastığım için özür dilerim” dedim. “Hayır biz bir defa duyduk zilin sesini” dedi, ama ben iki defa bastım ….falan derken içeriye zor girdik. Bu bayram olsun zil meselesiz geçer diye nafile bekliyoruz, onlar zili kafaya takmaktan bizde onların istediği gibi zili çalamamaktan yıllarımız geçti gitti ama onlara gitmekten hala kimse vaz geçmedi. Çünki iş kapıdan içeriye giresiye kadar, ondan sonrası pek tatli, şirin güzel yaşlı insanlar da ondan.

Hepinize huzurlu güzel günler dileklerimle Allaha emanet olunuz.

Pembegül Abla