News
News
Çocuk kısmı en birinci olarak özgürlük ister. Daha bebekken siz onları korumak için sarıp sarmalarsınız, onlar çırpınır debelenir serbest kalmak isterler. Çok samimi tecrübelerimle söylüyorum anneli babalı beraber büyümek isterler. Biz büyükler bazen çocuklar en sağlıklı, kıymetli yiyeceklerle beslensin sağlıklı olsunlar isteriz. En güzel elbiseleri giysinler, yapabileceğimizin en iyisiyle bakılıp büyüsünler isteriz. Böylece ciğerparemiz çocuklarımızın en iyi şekilde büyüyüp yetişeceğine inanırız. İşin bu kısmı tartışılır ama hayatlar inişli çıkışlıdır her zaman her şey tam tekmil olmaya da bilir. Yeri gelir çocuk kısmı ekmeksiz kalabilir, düzgün elbisesi, oyuncakları olmayabilir, bunlarsız bir zaman yaşayabilir ama annesi babası, kardeşleri, arkadaşları olmadan, özgürlüğü olmadan asla mutlu olamazlar.
Çocuklar hareketi severler, oldukları yerde uzun zaman sabit duramazlar. Allah onların yaradılışına doğuştan hareket vermiş. Önce emekler, sonra tay tay yürür, sonra sağa sola koşturur, tutabilene aşkolsun. Çocuklar kapı önlerinde, parklarda koşmayı, oynamayı, kardeşleriyle arkadaşlarıyla beraber eğlenmeyi çok severler. Bu yüzden okula giderken bazen nazlansalar da sevdikleri bir spor aktivitesi olacağında hiç itiraz etmeden o sporu en iyi yapmaya gayret ederler. Piknikteki küçük bir çocuğun akşama doğru “piknik bittiği için çok üzgünüm” dediğini hatırlıyorum.
Çocuklar az öz ve sade yemek severler
Çocuklar öyle şundan bundan ondan deyip çok ve karmakarışık yemeği ilk başlarda hiç ama hiç sevmezler. Anneler babalar zamanla onları Adanalıysa adanalı gibi, Kayseriliyse mantılı, Oziyse hazır yemeye alıştırırlar, çok yemeye alıştırırlar. Ben kocaman olasıya kadar sadece azıcık ekmekle yetinen sudan başka hiç bir şey istemeyen bir çok çocuk gözlemledim. Büyüdükçe başka tatları deniyorlar, ama çocukken az öz ve sade yemek istiyorlar. Şahsen yemeyince çocuk hasta olacak sanan anneler biliyorum.
Çocuklar bir şeyler becermeyi – başarmayı çok severler
Çocuklar onlar için alınan oyuncakların fiyatına, değerine hiç bakmazlar. Bu yüzden kırılıp bozulmasına hiç aldırmazlar. Hazır oyuncaklardan ambalajını açıp bir müddet oynadıktan sonra çok çabuk bıkarlar bir kenara atarlar. Ama, onları parka, doğaya salsanız yağmura çamura pisliğe böceğe aldırmadan her şeye ellemek her şeyle oynamak uzun uzun vakit geçirmek isterler. Annelerine rağmen üstü başı kirlenmiş, mikrop çamurmuş hiç aldırmazlar. Bir gün parkta bir çocuk gördüm plastik bir bardağa bir sürü küçük kertenkele toplamış bana gösterdi “bunlar benim Pet’im ( evcil hayvan) ” dedi, çok mutluydu. Çocuklar elişi yapmayı bir şeyler becermeyi başarmayı çok severler.
İşte bu koronalı evde kal günlerinde çocuklarda mecburen okullarına gidemediler. Düzenli sporlarını yapamadılar. Arkadaşlarını akrabalarını uzunca bir zaman görüp sosyalleşemediler. Bir çok yönlerden evlerde hareketsiz aktivitesiz kaldılar. Uzun zaman görmediğim beş, on yaş arası bir kaç çocuğu gayet tombullaşmış kilo almışlar gördüm. Bir çoğu yasakların ne zaman biteceğini sormaktan hiç bıkmıyorlar. Bazılarında devamlı lap toptan ders takip etmekten, cep telefonlarında saatlerce oyun oynamaktan gözlerinde görme rahatsızlıkları başladığını gözlemledim. Her şeye rağmen okula gitmeden anneli babalı uzunca bir tatil havasından mutlu olan çocuklarda az değil.
Her şey bir yana çocuklar annelerini babalarını çok ama çok severler, onlara çok güvenirler. Sonra varsa ninelerini dedelerini de çok severler. Aradaki yaş farkına rağmen yaşlı yakınlarıyla çok şirin bir sevgi bağı kurabilmekte çok mahirdirler. Çocukları bilmedikleri şeylerden gürültüden, bazı hayvanlardan çok korkabilirler. Bir polis tanıdığımın hatırası,” nöbetten dönerken bir restorana gittim. Yemeğimin gelmesini beklerken bir kadın yerinde duramayan çocuğuna beni gösterip “uslu dur yoksa seni polise veririm” deyip duruyordu. Çocuk gözlerini irice açmış bana bakarken dayanamadım yanlarına gittim” hanımefendi niçin çocuğunuzu benimle korkutuyorsunuz, lütfen terbiyenizi başka bir şeyle verin, beni karıştırmayın ,dedim.”
