KOCAYLA GEÇİNME SANATI

ABONE OL

News

August 28, 2022 01:09

BEĞENDİM

ABONE OL

News

“Kızım ressamlık ince ve zor sanattır, herkes yapamaz. Mimarlık desen çok kıymetli özel bir sanat dalıdır, herkes mimar olamaz, müzisyenlikten falan sayıp döktükten sonra işte kızım bende annenizle geçinmek yoluyla çok önemli kıymetli bir sanat icra ediyorum” diye yazardı babam mektuplarında.

Evlilik herhangi bir sanat dalından daha çok emek daha ince hesaplar, daha güzel bakım ister. Evlilik aynen güzel bir çiçek gibi iyi bakılıp kollanmazsa solar gider yani. Gazetemizin geçen haftaki baskısında Victoria eyaletinin değişik semtlerindeki boşanma verilerini görünce çok şaşırdım. Sanki herkes boşanmış çok az evli insan kalmış hissine kapıldım. Da önce “Kadın Ne İster” diye yazmıştım. Bugün de her şeye rağmen sabreden kadınlardan biraz yazayım bakalım.

Doğrusu sabırla eşinden boşanmamış, evlilik akdini birçok zorluklara, eziyetlere rağmen sürdürebilmiş kadınların söylediklerini belki bir gün lazım olursa diye biriktirmiştim. Bazıları akla, mantığa uymasada herkes kendince bir yol tutturmuş, evliliğini sürdürüyor, sadece saygı duyuyorum. Cenabı Allah herkese geçim güzelliği versin İnşallah.

Beni her gördüğünde devamlı kocasının karıştırdığı haltlardan şikayet eden bir hanım bacıya bir seferinde dayanamadım ”madem kocan bu kadar kötüydü, ayrılsaydın ya” dedim. Bacım sanki bütün zulümleri kendisi yaşamamış gibi “aa..istesem hemen boşardım onu ama çocuklarıma, torunlarıma kötü örnek olmamak için sabrettim” diyerek beni şaşırtır.

Şurası bir gerçek, Avustralya da erkeğin hanımına şiddet uygulaması yasak. Bir gün genç bir hanım eşinin öfkelendiğinde çok bağırıp, küfrettiğinden dert yandı. Üşenmedim gittim, “ablam, senin bu öfkelenmelerini dışardan birisi duysa Polise haber verse hanımını çocuklarını hemen elinden alırlar, bir daha göremezsin, böyle yapma” diye nasihatler ettim. Allah’tan dinledi de şu an iyiler. Eskiden gelenler el alem ne der diye ev içi şiddet olaylarını şikâyet etmezlermiş. Ne kadar kusurlu bir kafa yapısı, elalemden bize ne?

KOCASINI ELİNİ TUTAN KADIN

Bir hanımın kocasıyla geçinme çabalarından bir misal ‘‘abla eşim abdestsizlet oturmuştur diye sinemaya gitmeyi hiç istemiyor. İyide benim çocuklarla gitmeme de müsaade etmiyor. “Çocuklar kendisi gitsin” diyor. Bir gün seyretmeyi çok istediğim bir filim vardı. ”Noolur, Broadmedows’daki sinemaya gidelim” diye ısrar ettim. Eşimi sinemaya gitmeye razı ettim. Çocuklar gelmedi beraber pür neşe sinemaya vardık biletimizi aldık tam içeri gidecektik. Kendimi gençlik günlerimizdeki gibi hissettim kocamın elinden tuttum. Hiç beklemediğim bir tepki gösterdi. Elini elektrik çarpmış gibi elimden kurtarıp bir adım öteye sıçradı ”dur… dur naapıyorsun, burası Türk dolu, şimdi bir gören olur, çok ayıp olur” dedi. O anda kendimi çok kötü hissettim. Gözlerimden yaşlar boşandı. ”Yahu sen benim nikahlı kocam değil misin! Senin utandığın eller benden daha mı kıymetli?” dedim çok ağladım dedi ama kocasıyla geçinmeye devam etti.

Bir hanım, şiddetli geçimsizlikten dolayı eşini boşayacağından bahsetti. Biraz nasihat ettim ama kararını kesin vermişti. Bir müddet sonra karşılaştığımızda boşanmaktan vazgeçtiğini, hamile olduğunu söyledi. ”Belki bu bebek beraberliğimize bir sebep olur diye umuyorum,” dedi boşanmadı.

Anam değneğin her yanı batkın

Tanığı olduğum en muammalı evliliği sürdürme çabasına başka bir misal. Hanım, ”abla biz evlendikten sonra kocam buraya geldi ben vizem gelesiye kadar birkaç ay ailemle Türkiye’de kaldım. Melbourne’a geldiğimde hamileydim. Başka çocuklarımızda oldu ama kocam ilkinin ondan olmadığını düşünüyor, beni çok üzüyor,” dedi. Bende ”ondan kolay ne var bir DNA testi yaptırıp gerçeği gözüne sokabilirsin,” dedim. Hanım yaşlı gözlerle “ona çocuğun ondan olduğunu ispatlarım ama ondan sonra asla onunla yaşamak istemem” dedi… geçiniyorlar. Anam değneğin her yanı batkın yani.

DÖRT DUVAR ARASI

Hiç unutmam yıllar önce genç bir hanım bacım iki gözü iki çeşme ağlaya ağlaya bana geldi, ”Abla artık dayanamıyorum, ben bu adamı boşayacağı,” diye tutturdu. ”Haydi gel boşayalım şu adamı,” diyeceğim ama iyi insanlar, pırıl pırıl çocukları, güzel evleri var. Ben ne diyeyim şimdi. Kızcağızı sabırla dinledim, anlattı anlattı ağladı, içini döktü. Tamam dayak değnek yokmuş ama öfkelendiğinde çok kırıcı oluyormuş… falan filan. Eskiler “dört duvar arasında neler olduğunu Allah bilir’’ demişler. ”Karı koca arasına girilmez,” derler. Ayrılın dersin barışırlar, barışın dersin boşanırlar, ne diyeyim. Ona ”ablam muhabbet Allah’ın katındadır. Evine gidince güzelce bir abdest al, Rabbine yönel. Evliliğin için, eşinin iyiliği için çocuklarının geleceği için güzelce dualar et, derdinin devasını Allah’tan dile. Evinde Kur’an okunsun, cini, şeytanı bir kovun… Aklınızı başınıza alın,” dedim ve nasihat ettim.

Sonuç, Allah’a şükür iyiler.

Pembegül Abla