Kemal Serdar – Politikacılar ve politikacılık

ABONE OL

News

November 12, 2018 02:00

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Bu haftanın konusu aslında başka bir konu olacaktı ama politikacılar gündemi yine değiştirdi. Bu da ilgili konunun Avustralya’ya yönelik kısmı ve ne aranırsa bulunur cinsinden ve oldukça çirkeflikler de taşıyan bir alan. Belki bu sözcük biraz ağır kaçabilir ama tam anlamıyla burada, bu anlamda kullanılan bir deyim olduğu için ben de sakınca görmedim. Tabii çirkeflik tanımını kendine benzetmeyen politikacılara sözümüz yok. Ki, bir konudaki yanlışına rağmen yine de onurlu davranan politikacılar da gördük ve görüyoruz da.

İlk önce Mark Latham’dan başlarsak… Ne demek gerekir bu eski Federal İşçi Partisi liderine bilemiyorum. Bir zamanlar Türkiye’de (gerçi çoğunca var bu türden ve her zaman için rağbetteler) kimi milletvekillerinin neredeyse her hafta bir Parti değiştirdikleri anlatılırdı. Son zamanlarda yukarıdaki uzun kavağa en ağıza alınmaz laflar edenlerin bir zaman sonra hemen yanında yer alması artık sıradan işler olduğu bilindiğinden bunu geçiyoruz konumuzla ilgisi olmadığından!

Ama bu Latham’ın önce Liberal Demokrat Parti’de üye olup sonra da (geçen hafta) Tek Ulus Partisinde koltuk değneği olmak istemesi, bu alanın en düşük noktasını ifade etse gerektir. Liberal Demokrat Parti’sinin başkanı olan zatın (ki bu şahsiyet de Yeşiller senatörü hakkında ettiği bir ton b.k türü laftan ötürü mahkemelerde kendini savunmaya çalışmış biri) gazetelere ilan vererek, Latham’ın hiçbir rol için aday olmadığını ve kendi isteğiyle Eylül’de istifa ettiğini açıklama gereği duyması, zaten işin cılkının çıktığına delalet etmektedir. Latham efendi, hiç zaman kaybetmeden Pauline Hanson ırkçı başının yanında yer almasında, heyhat bir sakınca görmedi. Demek böylesi şeyler burada da oluyormuş!

NSW Eyaleti İşçi Partisi lideri Luke Foley’in, 2016 yılındaki bir yıl sonu kutlamasında ABC gazetecisine yaptığı uygunsuz tavırdan ötürü 8 Kasım’da istifa etmesi ne kadar onurlu ise, aynı şeyi, yaptığı iddia edilen tavrı için söylemek kesinlikle olası değildir. Dendiği gibi, o da kendi kılıcı üstüne düşenlerden olacaktır bu gidişle. Bu gidişe önayak olduğu söylenen ve konuyu NSW Parlamentosuna taşıyan Berejikliyan gerici/liberal hükümetinin bir Bakanı ne denli sorumsuz davrandıysa (ilginçtir, bu konuda İşçi Partisi’nin de çekmecelerinde benzeri dosyaların olduğu söylendi) en başta hiçbir politikacının artık böylesi tavırlara hoşgörüyle bakılacak bir ortamın olmadığını da bilmesinde yarar vardır. Ama Avustralya’da olan ve başka birçok ülkeden farklı olan da zaten bu durumlardaki istifa etme onuru ya da tavrı. Üstelik Foley, yaklaşık 5 ay sonraki Eyalet seçimlerinde NSW Başbakanı olma şansını da böylece yok etti.

Üstelik, kendisine sarkıntılık yapıldığını iddia eden gazeteci de olayın Parlamento’da açıklanması nedeniyle bu konudaki durumu halkın bilgisine sunmaya zorunlu kılındığını öne sürdü. Ortada konuşulan bir durum varsa doğaldır ki konunun ortasında yer alan kişi de kendisini ve olayı kendi açısından kamuoyuna sunmasının gerekli olduğu sonucu çıkmaktadır, ki bu durumdan nasıl kaçındığını da yaptığı duyuruda zaten açıkça belirtmiştir.

Gelelim, yine bir ‘darbe’ ile ülke başbakanlığından indirilen Malcolm Turnbul’un ABC tv kanalında yaptığı ve hemen ertesi günkü gazetelerin ana başlıklarına yansıyan konuşma ve iddialarına ne demeli? Turnbull zaten milyoner bir iş adamlığı rolüne devam edeceğini söylerken, ortaya da yenilir yutulur olmayan ve kendisinin alaşağı edildiği olayın arka planını da bilmek istediğini faş ediyordu ülke gündemine. Bundan çok uzun olmayan bir zaman önce yine aynı akıbete uğrayan Kevin Rudd’ın da benzeri söylemleri ve Gillard’la kendisinin yazdığı anı kitaplarında anlatılanların ortadaki gerçeklikler olduğu iddia edilmişti çok yakın bir süre önce.

Velhasıl ülke politikası ve politikacıları bence son günlerin en baş rollerini kimseye bırakmadılar velhasıl. Bunun önüne nasıl geçilir bilmiyorum!

Burası öyle bir ülke ki, bazen kazsan günlerce gündem olacak değerde bir konu bulunmaz neredeyse ve o nedenle de kimine göre çok sıkıcı bir ülke. Ama bana göre ve yerine göre Avustralya kamuoyu da medya çalışanları da (çoğunca) üstlerine düşen sorumlulukları yerine getiriyorlar, olayların üstüne korkusuzca gidebiliyorlar. Tabi bu arada politikacılar da asıl yapmaları gereken işlerin peşinde olduklarını bilerek davranmaya çalışıyorlar…. ta ki en küçük bir yanlışlıkları olana dek.

Sydney-Avustralya