KAYINVALİDELER

Doğu ülkelerinde vaziyetler nasıldır bilmiyorum ama gelişmiş batı ülkelerinde filmlerle, fıkralar ve fırıldaklarla kayınvalidelerin doğal işleyişlerini, fonksiyonlarını yerle bir ettiler, kendileri var ama işlevleri yok. Farkında mısınız bilmem ama bu yüzden dünyanın dengesi feci şekilde bozuldu. Kayınvalidesiz gelinler daha yorgun, daha bilgisiz, daha savunmasız ve daha da yalnızlar. Bunu konuşup tartışmamız lazım.

    İnsanoğlu bilmem hangi hayvanların nesli tükeniyor diye araştırıp soruştura koysun. Toplum sağlığı, çocuk gelişimi, aile mutluluğu ve daha birçok şeyler hakkında otoriteler, teoriler, bilgiler aktarıp döndüre dursunlar ama fark edemedikleri veya unuttukları aile hayatının sağlıklı ilerlemesi adına çok önemli bir eleman var, kayınvalideler. Evlenen iki kişinin böylece iki tane annesi babası olacak ve hayatın akışında bunlar evlatlarına destek olarak hayatı kolaylaştıracaklar ve bu sayede mutlu mesut yaşanacak doğal sıralamasını bozdukları için dünyanın da dengesi bozulmuş olabilir mi diye düşünmek lazım. Nasıl insanın omurilik kemiklerinden bir tanesi azıcık yerinden oynarsa şiddetli bel ağrılarıyla kıvranıyor olacaksak kayınvalideler de hayatın onlara sunduğu rollerini gereği gibi yapamadıklarından dolayı doğanın dengesi, insanların her şeyi bozuluyor bence. Amazon ormanlarında bir kelebeğin kanat çırpmaları dünyanın yarısını etkileyebilecek bir kasırgaya sebep olabilecekken kayınvalidelere ilgisizlik ve saygısızlıkta ondan daha fazla felaketimize sebep olmuyor mu?

   Batılı filmlerde, literatürde nereye bakarsanız bakın, kayınvalide ya hiç yoktur, tamamen bencilce bir imaj veya telkin vardır veya komedilerin de kayınvalide gayet aşağılanan lüzumsuz gibi görünen kaba bir hakaretten başka bir şey bilmezler. Günümüzde kayınvalidelerin kendileri var ama devamlı istenmeyen, kötü insanlar olarak telkin edildiğinden fonksiyonları bakımından kendileri yok, işlevsiz olduklarından yani herkes rolünü haddini sınırını gayet şaşırdığından veya unutturulduğundan diyelim yeni yetişeceklerin hayatlarında evlerinde asla bir kayınvalide modeli yoktur, böyle bir şey düşünülemez. Kayınvalidelerin şifalı elleri ev halkının hayatlarına dokunmadığından toplumlar çoluk çocuk hepsi bedenen ve ruhen gayet hasta büyürler ve gezdikleri her yerde şifa bulamadan öylece ölüp giderler.

   Kayınvalide konusunu çocukluğumda yaşadığım en güzel bir hatıramla açıklamak isterim. Hepsi Rahmetli oldular, babam Muğla-Yerleşik kazasında karakol komutanı iken ora iklimi sonbahar da ılık olduğu için amcam yaşlı babaannemi bize bırakır giderdi. Annem ev işlerini yaparken babaannem bize bakar biz dört kardeş onun etrafında dönüştürürdük. Annem gönül rahatlığıyla işlerini yaparken bizde ninemle oyun oynar, türkü söyler yürüyüş yapardık, başımıza kaza ceza gelmez babaannem bizi kollar gözetirdi. Akşam yemeklerinde babam annesiyle olmaktan mutlu bizler babamızın gülen yüzünde huzurlu annem beğenilmekten mutlu yaşaar giderdik. Annem bizi yıkadığı gibi ninemi de yıkar kurular giydirirdi, ben annemin aynı bir kız çocuğu gibi babaannemin saçlarını sevgiyle tarayıp ördüğü günleri hatırlıyorum. Annem babaannemden hiç şikayetçi olmadı, hiç usanmadı, hiç üşenmedi. Çünkü o hepimizden birisi evin normal insanıydı. Bizim inancımızda ve geleneklerimiz de nine ve dedeler Allah tarafından evin bereketine vesile mübarek, saygıdeğer insanlardı. O zamanlar da insan evladından nasıl vaz geçemeyecekse babaannemde evin vaz geçilmez mübarek bir ferdiydi. 

   Yıllar önce evlenen iki insanın yanında annesinin babasının olması, bakılması, beraber bir evde yaşanması gayet doğal, gayet insan fıtratına uygun bir durumdu. Başka çocukları varsa da anne baba hangisiyle isterse onun yanında kalır diğerlerine de ziyarete giderdi. Kayınvalideler gelin hanımların sağ kolu olur varlıkları aile müessesine kuvvet katar destek olurdu. Çocuklar ruhen ve bedenen ninelerinin gözetiminde ve disiplininde daha sağlam karakterli yetişirdi. Maalesef şiddetli akımlarla, baskılarla kısa zaman da bu beraberlikler tarihten silindi yok oldu, günümüzde gayet bencilliğe alıştık, kayınvalideleri gözlerinin yaşına bakmadan evlerden attık gitti. Şimdilerde yeni anne baba olan gençler bu yüzden bebekleri olduğunda ne zaman emzirsin ne zaman yedirsin, yıkasın, bebek ağladığında ne yapsın, nasıl baksın büyütsün hiç bilmezler, beceremezler. İki de bir de ya doktora ya hastaneye koşarlar. Ardından vakit tamam olur, biricik bebeklerini sıcacık yatağından kaldırıp doğru bakım yerlerine hiç bilmedikleri tanımadıkları insanlara teslim ederler işe giderler. Artık akıllı robotların çoğalacağı günümüzde çocuklara ninelerinin bakması bir lüks oldu, çünkü kayınvalideler de rollerinden vaz geçtiler, unuttular.

    Kayınvalideler özgürlüğüne çok düşkün yeni nesille her zaman ara bozucular olarak telkin edildiğinden nasihat bile edemeyecek hallere düştüler. Oysa Yüce kitabımız Kuran’da herkesin hakkı ve sınırı açıkça yazılıdır. Biraz sabır biraz hoş görüyle herkes Kuran’ın yazdığı kurallara uysa geçinmemek için hiçbir sebep yoktur.  Kocaman muhteşem evlerde dede ve nineler yalnız, daha büyük evlerde evlatlar torunlar kimsesiz, şefkatsiz günlerimizi kayınvalidesiz iyileştirebilir miyiz, emin değilim.  

 Pembegül Abla