BİZİM UÇURTMALARIMIZ VARDI

ABONE OL

News

August 15, 2021 07:22

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Ne güzel, burada yaşayan çocukların yığınla oyuncakları var. O derce ki odaları almadığından oturma salonlarında fazladan köşelere sıralanıp diziliyorlar. Yaşlarına göre bol resimli kitaplar, konuşan şarkılar söyleyen süslü kutular, piyanolar, bebek evleri, mutfak kap kacağı, araba ve robotları çok zengin.

Doğrusu bizim çocukluk zamanımızda bu kadar bol ve zengin oyuncağı bir arada göremezdik. Misal, biz Almanya’dayken dört çocuk için anca elbiselerini alıp, karnını doyuran anne babamız herkese ayrı ayrı oyuncak kitap almazlardı. Hep, Türkiye’ye gideceğiz diye eşya alıp biriktirirlerdi. Bize de oynamak için en fazla bir top veya süslü bir bebek alırlardı. Bu yüzden mi bilmem içimde hala küçük bir kız kalmış. Envaı türde oyuncakları gördüğümde çocuklarla oynamadan duramıyorum. Onlarla yemek yapıyoruz, çay içiyoruz, araba yolu yapıp trenle geziyoruz derken ben zamanı unutuyorum, çok eğleniyorum.

Şu bir gerçek ki oyuncaklarımızın olmaması bizim için dert değildi. Bilmeyenler araştırabilir. Sokakta, evde, yağmurlu çamurlu günde veya okulda oynayabildiğimiz çeşit çeşit mevsimlik oyunlarımız, şarkılarımız vardı. Kendi aramızda veya sokaktaki arkadaşlarımızla hemen grup olur akşam hava kararıncaya kadar oynamalara doyamazdık. Yani oyuncağımızın olmaması pekte umurumuzda değildi. Ama, bu gün sizlere unutulmak üzere olan uçurtmalardan bahsetmek istedim. Uğrunda şarkılar, şiirler yazılıp, filimler çekilmiş uçurtmaları bir hatırlayın istedim.

Uçurtma nazlı nazlı semalara yükselirdi

Bilhassa sonbahar ve ilkbahar aylarında biz çocuklar uçurtma uçurmayı çok severdik. İnce uzun ağaç dallarla, ince hafif çıtalardan herkes uçurtmasını kendisi yapardı. Bazen babalar bazen de anneler yardım ederdi. O zamanlarda kaplama kağıtları ya mavi yada kırmızı olduğundan uçurtmalar genelde iki renk olurdu. Çıtalar pamuk ipiyle birbirine bağlanarak altı kenarlı veya armutumsu şekillerde dizayn edilen uçurtmanın kuyrukları ince kırpılmış kağıtlardan gayet uzun ve gösterişli yapılırdı. Unla su cıvıkça karıştırılıp hazırlanır kağıtları yapıştırıcı olarak sürülürdü. Renkli kaplama kağıdı, koton ipi, bir kaç çıtayla, un bulamacıyla uçurtmanın hazırlanması belki bir günümüzü alırdı ama uçurması çok keyifli olurdu. Rüzgarın yönüne göre bir kişi uçurtmayı uzaktan tutar ipi elinde tutanda uçuşu kontrol ede ede uçurtma nazlı nazlı semalara yükselirdi. Uçurtmamız yükseldikçe neşemize neşe katardı. Tahminim Türkiye’den gelenlerin çoğu beyaz defter yapraklarından, gazete kağıdından basit uçurtmalar da yapmayı bilirler.

Buraya gelince bir gün çocuklara böyle bir uçurtma yaptık. Evin yakınındaki alanda uçurmaya başladık. Çocuklar çok sevindiler. Derken oradan küçük bir çocuk geldi bizim çocukların arasına girdi ve “now my turn” dedi bizi güldürdü. Ufaklık uçurtmanın ipini herkes sırayla tutacak sanmış.

Moraller yüksek olsun

Victorialılar olarak yeniden karantina günleri başladı. Yasakların ne zaman biteceğiyle ilgili bir belirsizlik var. İki-üç çocuğu olan annelerin işleri biraz zor. Eğitim iş, güç yeniden evlere taşındı. Morallerimizi sağlam tutalım, güzel, faydalı, oyalayıcı el işleriyle, okuyarak yada yazarak kendimizi meşgul edelim derim. Maske, mesafe ve hijyene dikkat edelim. Bu günlerde geçecek İnşallah.

Türkiye’mizde dehşetli yangınlar ve seller oldu. Bir çok insan evini yurdunu kaybetti. Hayatını kaybedenler oldu. Kendimiz burda olsak da yarımız sanki Türkiye’de. Bir çok akrabalarımız yakınlarımız hatta en güzel hatıralarımız Türkiye’de. Bu yüzden burada yaşayan bizler olanlardan çok etkileniyoruz, üzgünüz. Bu tür afat zamanlarında hep beraber olup gereksiz tartışmalara girmeden gücümüz yettiğince afetzede kardeşlerimizle yardımlaşıp, yaralarını sarmaya çalışalım.