0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Genç Çocuğumun İntihar Düşünceleri Vardı: Bilseydim Ne Olurdu

Küçük çocuklar intihar düşünceleri yaşayabilir mi? Bu soru, Amerika’daki İntihar Önleme Vakfı’nın (AFSP) Virginia İcra Direktörünün eğitim programlarını sunarken sıkça karşılaştığı bir soru. Direktör, ”ancak yıllar önce bu soruyu kendime sormayı hiç beklemedim.” demekte.

Bir akşam altı yaşındaki oğlumu yatağa koyduktan sonra; odama geri geldi, masamın yanına durdu ve bir atıştırmalık ister gibi bana hayatını sonlandırmasına yardım edip edemeyeceğini sordu.

Sonraki iki günümü ise bu kadar küçük bir çocuğu kabul edebilecek pediatrist ve bir çocuk psikiyatristi bulmaya harcadım. Nihayetinde, bir yer bulabildik ve oğlum yatılı tedavi için yerleştirildi.

Taburcu olduktan sonra, harika bir terapist bulduk. Daha sonra eğitim, terapi ve destek ağları ile dolu uzun bir yolculuğa başladık.

Destek ağı ve bir terapistimiz olduğunda, oğlumun depresyon ve kaygının getirdiği zorluklara uyum sağlaması için alan oluşturmaya başladım. Öfkesini salması için; egzersiz yapma, kağıt yırtma veya yastığa bağırma gibi sağlıklı başa çıkma stratejilerini uyguladık. Duygularını ifade etmesine yardımcı oldum ve hislerinin yanlış bir şey yaptığı sonucu olmadığını ona güvence verdim.

Oğlumun diğer çocuklardan “farklı” hissettiğini anlattığında dinledim.

Artık belirli grup aktivitelerine veya sporlara katılmasına izin verilmediği için nedenini ona açıklamaya çalıştım. Çünkü, bazı ebeveyn gönüllüleri onun güvenliğini sağlamakta rahatsız olduklarını hissettikleri için bu tür etkinliklerden dışlanmıştı. İşten izin alarak, onun haftalık terapi seanslarına katıldım. Okul öğretmenleri ve idaresi ile görüşerek, durumunun ve tedavi planının takip edildiğinden emin oldum.

Tüm bu süreçte, gizli gizli çok ağladım. Oğlumun mutlu anlarının nadir olduğu için öfkeyle ağladım. Yaptığım hatalardan dolayı ağladım. Kariyer fırsatlarını kaçırdım çünkü tüm vaktim onun bakımına harcanıyordu. Diğer ebeveynler ve aileler tarafından sıklıkla dışlandık çünkü öfkeli patlamalarından korkuyorlardı. Sosyal yaşamı, ruh sağlığı tarafından kurban edildiği için doğum günü partilerini hiç yapamadık. Her yönden tükenmiş hissettim, ama onun için savaşmaya devam etmek zorundaydım. Tek seçeneğim buydu.

Oğlumla bu yolculuk sırasında, her kişinin intihar düşünceleri yaşarken aynı düzeyde bakıma ihtiyaç duymadığını ve her kişinin yolculuğu ile teşhisinin farklı olduğunu öğrendim.

Deneyimimizi her zaman şeffaf bir şekilde paylaştım çünkü diğer ebeveynlerin yalnız olmadıklarını, başka ailelerin de benzer durumları anladığını ve umudun olduğunu bilmelerini istedim.

Tarihte intihar, bugünkü kadar konuşulmaz ve kabul edilmezdi. Hala konuşmakta isteksiz olan bazı insanlar var. AFSP’nin “It’s Real” belgesel serisi gibi kaynaklar ya mevcut değildi ya da ebeveynler ve genç yetişkinler için zor bulunuyordu. Bu yüzden ruh sağlığı ve intihar hakkında açık ve dürüst konuşmalar yapmak çok önemli.

Bir çocuğun intihar düşünceleri yaşarken nasıl yanıt verileceği ve nasıl yardım edileceği konusunda büyük bir baskı ve belirsizlik yaşadım.

İntihar düşüncelerini açığa vurmak olumlu bir şeydir çünkü bu, sevdiklerimize ve benzer bir deneyim yaşayan diğer insanlara yardım etme fırsatıdır.

İşte oğlumla ruh sağlığı ve intihar hakkında konuşurken öğrendiğim bazı ipuçları:

1. Çocuğunuzla konuşmaktan korkmayın. Nasıl olduklarını, dünyalarında neler olduğunu ve endişelerini sorun. Basit bir şekilde başlayabilirsiniz: “İyi misin?”
2. Dikkatle ve yargılamadan dinleyin. Basit evet veya hayır ile cevaplanamayacak açık uçlu sorular sorun. Sorunlarına hızlı çözümler sunma isteğine karşı koyun, bu genellikle daha fazla konuşmayı engeller. Duygularını doğrulayın ve destekleyin.
3. Onların ipuçlarını takip edin ve “Bunu daha fazla anlatır mısın? Senin için bunun ne olduğunu daha iyi anlamak isterim” gibi şeyler söyleyin.
4. Çocuğunuzun yaşına, gelişimine ve olayları nasıl düşündüğüne göre anlaşılır bir dil kullanın.
5. Küçük bir çocuk için fiziksel belirtiler, örneğin mide ağrıları veya son zamanlarda daha sık sinirlenme gibi duygusal değişiklikler hakkında soru sorabilirsiniz. Umutsuz, sıkışmış veya bunalmış hissettiklerini gözlemliyorsanız, kendilerine zarar verme veya hayatlarını sonlandırma düşünceleri olup olmadığını sorun.
6. Daha büyük çocuklar için algılarını, uyku problemleri, ruh hali değişimleri ve umutsuzluk, sıkışmışlık veya bunalmışlık gibi diğer belirtiler hakkında soru sorun.
7. Çocuğunuz konuşmak istemiyorsa, daha sonra konuşmak için daveti açık bırakın: “Ne zaman konuşmak istersen, buradayım ve seni destekleyeceğim” veya “Hiçbir zaman yargılamayacağım ve hangi zorluklarla karşılaşırsan karşılaş, seni desteklemeyi asla bırakmayacağım” gibi şeyler söyleyin.
8. Çocuğunuzun intihar düşüncelerinde olduğundan endişeleniyorsanız, doğrudan sormaktan çekinmeyin. Bu, risklerini artırmaz veya düşünceyi akıllarına getirmez. Bu, destek sunma ve önemsediğinizi gösterme fırsatıdır.
9. Eğer risk altındaysa, hemen profesyonel yardım alın. Kriz durumunda 13 11 14 ve Kriz Yardım Hattı’nı arayın veya Kriz Metin Hattı’na 0477 13 11 14 ‘e mesaj atın. Size rehberlik edecek eğitimli bir danışmanla iletişime geçilecektir.
10. Yerel AFSP Bölümünüzle bağlantı kurarak topluluğunuzdaki diğer insanlarla tanışabilir ve AFSP web sitesindeki gelecek eğitimler ve etkinlikler hakkında bilgi alabilirsiniz.
11. Çocuğunuzun pediatristi ile Gençler İçin İntihar Önleme Planı’nı görüşün ve birlikte kaynakları keşfedin.

Yıllar boyunca, oğluma yardım edebilmek için gerekli zorlu çalışmaları yapmayan kişiler ve sistemlerle zaman zaman anlaşmazlık yaşadım. Ancak, semptomlarının ötesini görebilen ve onu en iyi şekilde ortaya çıkaran insanlardan büyük sevgi ve destek buldum.

Oğlumun hayatını kurtaran, ona inanan, onun için fazladan çaba gösteren özel sosyal hizmet çalışanları, öğretmenler, rol modeller ve sağlık hizmeti sağlayıcıları buldum. Oğlumun bugün daha iyi durumda olmasının nedeni onlardır ve her birini kalbimde minnettarlıkla taşıyorum.

Bana sıkça oğlumun benim annem olmaktan şanslı olduğunu söylediler, ama dürüst olmak gerekirse, tam tersinin doğru olduğunu düşünüyorum: Ben onun annesi olduğum için şanslıyım. O, tanıdığım en güçlü insan ve bana ruh sağlığı yolculuğu sayesinde öğrettiği değerler sayesinde, asla öğrenemeyeceğim şeyler öğrendim. Koşulsuz sevginin, kabulün ve azmin değerini öğretti.

Bugün, iyi bir işte çalışıyor, diğer insanlarla etkileşimde bulunmaktan zevk alıyor ve duygularını yönetmesi gerektiğinde bağımsız olarak hareket edebiliyor. İş dışında, yakın arkadaşlarıyla çevrimiçi oyun oynuyor. İlk terapisti ve psikiyatristi hala ona tedavi sağlıyor, ancak artık kendi randevularını kendisi alıyor ve reçetelerini izliyor.

Sık sık arayıp mesaj atarak benim nasıl olduğumu ve bir şeye ihtiyacım olup olmadığını sorması için minnettarım. O sadece oğlum değil, aynı zamanda en yakın arkadaşlarımdan biri.

Oğlumun bana hayatını sonlandırıp sonlandıramayacağı gece, aklımda sonsuza kadar yeniden oynayacak. Ama bugün hala onun yanımda olmasından inanılmaz derecede minnettarım ve oğlumun iyi kalpli, güçlü bir iş ahlakına sahip ve kendi tedavisini yönetme yeteneğine sahip bir genç yetişkin olarak büyüdüğünü kutluyorum.

Kathe Goller, Amerika İntihar Önleme Vakfı’nın Virginia İcra Direktörüdür.

Bu Makale Newsweek dergisinden alınmıştır.

Yazar Hakkında

admin

Son Yazıları

Yazar'ın Tüm Yazıları

• Avustralya Gündem2024.10.07Kalp Kırıklığı, Yorgunluk ve Rahatlama
• Avustralya Gündem2024.10.07Belediye meclis seçimleri başlıyor
• Avustralya Gündem2024.10.07Yeni araç alımında fren BU MODEL HARİÇ
• Avustralya Gündem2024.10.07Kadınlar Kontrasepsiyon Hakkında Bilgisiz