0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Merhaba değerli Dünya okurları. Tüm dikkatimizi Türkiye’deki seçimlere verdiğimiz bir haftayı daha geride bıraktık. Yaklaşık 4 hafta gibi bir süre sonra Türkiye seçime gidiyor. Hem Cumhurbaşkanını hem de yeni vekilleri seçecek Türkiye.

Daha öncede bahsettiğim gibi bu seferki başka. Türkiye’nin belki de köprüden önceki son çıkışı. Niçin böyle söylüyorum, oylayacağımız bu sefer ne siyasi parti tercihi ne de bir ideoloji ya da akım. Oylayacağımız çocuklarımızın, bu vatanın geleceği.

Başkanlık sistemi, bizim için iyi mi kötü mü derken bir yıl geçirdik. Parlamentonun işlevsizleştiği, her şeyin Amerikan usulü bir kişinin inisiyatifinde oluşunun provasıydı bu bir yıl. Kimilerine göre iyi, gerekli, kimilerine göre ise Cumhuriyetin çok partili sistemin bitişi. İşin gerçeği, son on altı yılda kesintisiz aynı insanların yönettiği, kuralları, kanunları, adaleti, ekonomiyi yani her şeyi ellerinde tutup, çoğunluk oldukları için istedikleri gibi değiştirebildikleri bir dönemden geçti Türkiye.

Hem içte hem dışta her şey çok güllük gülistanlık gösterilse de, halkın yaşadığı gerçeklerin hiçte öyle olmadığını hep birlikte yaşayarak gördük. Özellikle din sömürüsünün ayyuka çıktığı, çaresiz toplumun çareyi tarikatlarda, hocalarda, kendilerine şükür etmeyi öğreten din cambazlarında aradığı bir hale geldi. Karnını doyurmak için mevcut sistemin bir parçası olma zorunluluğundan dolayı, insanlar inançlarından, doğru bildiklerinden vazgeçerek biat politikalarıyla dize getirilmeye, sorgulamadan, hak aramadan yaşamaya mecbur edildi.

Bunun suçunu tamamen yönetime, iktidara yüklemek ne kadar doğru diyebiliriz. Yani halk madem bunları yaşadı neden başkaldırıp hakkını aramadı demek aklınıza gelebilir. Türkiye’de son yıllarda adalet sisteminde yaşananları, açılan davaları göz altıları düşündüğümüzde halkın bu kadar sessiz kalmasının sebeplerini görebiliyoruz.

Özellikle son yıllarda, geliyorum diye bağıran, ekonomik ve sosyal kriz hali kim ne derse desin geldi kapımıza dayandı. Uygulanan ekonomik politikalar, harcamalar, üretimin neredeyse sıfıra inmesi, ithalatın samandan ete en yüksek seviyeye çıkması durumu bu hale getirdi. Yönetimin ne düşündüğü ne yaptığı açıkçası çok da anlaşılabilmiş değil. Başkalarına satıldığında kar rekorları kıran ne varsa birer birer elden çıkarıldı.

Dünyanın en önemli pazarlarından biri olan Türkiye’nin, kapılarını kapatıp bana ne dünyadan deme lüksü olmadığına göre ekonomik olarak dolarla, dövizle mecburen iç içe yaşıyoruz. Son haftalarda yaşadığımız dolardaki astronomik yükselişe her ne kadar devlet yetkilileri “havalar ısındı” ondandır dese de sabit gelirlinin cebindeki para bir haftada neredeyse yüzde yirmi azaldı.

Ülkenin seçim atmosferinde olması dövizdeki tırmanışa bir sebep gibi gösterilse de işin aslı dediğimiz, ekonomik olarak sağlam temeller üzerinde olmayışımızdır. İğneden ipliğe her şeyi dışarıdan aldığımız bu dönemde, petrolün işin içinde olduğu her şey Arabın varil başına yaptığı zamla mutfağımızdan, sabit ödemelerimize her şeye yansımaktadır. Bizimki gibi ülkelerde sıkça yaşanan bu tür darboğazlar ülke ekonomisini çok gerilere atarken, gecelik yeni milyonerler ortaya çıkarmak içinde bulunmaz fırsattır aslında. Yani ülke ve halk fakirleştikçe birilerinin cebi dolar taşar.

Gelelim seçim maratonuna. Liderler ve adaylar tüm hızlarıyla meydanları dolaşıp, yapacaklarını, projelerini anlatıp biz daha iyiyiz derken, şimdiden rakiplerini seçim sandığında değil sokaklarda seçim stantlarında alt etmek isteyen cengaverler türedi bile. Yani tahammülsüz, demokrasi düşmanı, kendilerini halkın iradesinden üstün gören bu çakma delikanlılar, devletin kolluk güçlerinin de desteğiyle rakip partilerin adaylık ve seçim propagandalarına saldırarak engel olmak istiyorlar.

Tam da burada aslında çoğulcu demokrasinin önemi ortaya çıkıyor. Devletin kimsenin babasının malı olmadığı fikrine alışamamış kesim, yerine göre dini, yerine göre vatanı milleti kullanıp diğer adayları ve partileri kaba kuvvetle, iftira ve yalanla alaşağı edebileceklerini düşünüyorlar. Balık baştan kokar misali devletin yönetim kadrosunda olanlar ve ittifak kurdukları parti lideri mafyayla, tarikat liderleriyle boy boy resim çektirip, yemeklerde orada burada poz verirse sokaktaki uzantıları da rakiplerini sopayla bıçakla silahla sindirmeye çalışır. Tabiri caizse gayri meşru dünyanın karanlık güçleri devletle beraber görünmeye başlamışsa ortada büyük bir soru işareti var demektir. Hani o meşhur nerde bu devlet nerde bu millet sözü tamda burası için kullanılabilir. Seçimi kaybetmeleri halinde milleti  sokağa  dökme ve gömdükleri silahları yerinden çıkarma sevdasında olan bir zihniyet, kime neye hizmet ettiği belirli olmayan bir mantıkla  halkın iradesine zincir vurmaya  niye heveslenir anlamak  zor değil.

Demokrasiden, barıştan, çok seslilikten bahsedip, demokrasinin temel taşı seçme seçilme hakkını bile içine sindirememiş bir zihniyetle hareket edenlerle yapılacak bir seçim ne kadar sağlıklı, eşit, güvenli olur doğrusu düşünmek gerekir.

Anlamakta zorlandığım asıl konu bu bir seçimdir. Halk seçen sizler yani, politikacılar da seçilen. Yani sonunda ölüm yok seni beğenmez halk beni seçer. Bir dahakinde seni. Ya da hiç kimseye tek başına yetki vermez beraber yapın der. Politikacılık bir meslek, ya da iş kolu değildir, seçilemezsen aşın ekmeğin kesilsin. Seçilemezsen kendi işine gücüne bakarsın, zaten hemen bütün devlet yöneticileri üniversite diplomalı mesleği olan insanlar. Bu telaş niye? Bırakın toplum kimsenin etkisinde kalmadan makarnasız kömürsüz kalsa da özgür iradesiyle istediğine versin oyunu, istediğini seçsin. Sonuçta hiç kimse kendi çıkarını değil, devleti millet düşünüyor değil mi?

A partisi olmaz B partisi olur. Sokakta, meydanlarda birbirine saldırarak kimsenin iradesine zincir vurulamaz. Arkasında devlet desteğiyle sağa sola saldıranlar unutmasın ki bu millet artık hiçbir şeyden korkmuyor. Evdeki çocuğuna ayakkabı, defter kitap alamayan babayı ne dayakla, ne dinle korkutamazsınız unutmayın. Bu halk alma demesini de bilir, elma demesini de.

Yani iş o bazı noktalara gelirse zaten canından bezmiş bu ülkenin insanı tokata yumrukla cevap vermesini gayet iyi bilir. Yapmayın, insanların sabrıyla oynamayın, aklıyla alay etmeyin. Kim seçilirse seçilsin doğruluk dürüstlük haklılık kazansın. Ve son söz, vatandaş olarak ne olursa olsun oyunuzu kullanın.

Dostça kalın

Yazar Hakkında

admin

Son Yazıları

Yazar'ın Tüm Yazıları

• Avustralya Gündem2024.09.20YENİ FAİZ ORANI AÇIKLANACAK
• Avustralya Gündem2024.09.20Victoria’nın Nüfusu 7 Milyonu Aştı
• Avustralya Gündem2024.09.17Avustralya’daki Genç Kullanıcılarına Kısıtlamalar
• Avustralya Gündem2024.09.17Yeni Sayımız Yayında!