Emrah Yağlı – Garip Ama Gerçek

Merhaba değerli Dünya okuyucuları. Hem dünya hem ülkemiz Türkiye garip bir dönemden geçiyor. Garip derken alışılmamış bir gariplik değil aslında. Bir nevi geriye dönüş. Bana göre biraz da elde kullanacak malzeme kalmayınca olanları değerlendirme durumları. Ortadoğu’nun durumu mesela. İzlediğim bir haberde Rusya devlet başkanı Putin’le ABD başkanı Trump Suriye sorunu üzerine ortak noktalarda anlaştık diyorlar. İŞİD’la mücadelede sonuna kadar destek olacaklarmış Suriye’ye, toprak bütünlüğü konusunda da. Yani Türkçesi artık bölgede silah satışları iyi gitmiyor ve petrol üzerindeki kar dağılımında anlaştık demek bana göre. Bunca senedir ölen, yerinden yurdundan olup dünyanın dört bir tarafına dağılan, yıllardır problemsiz yaşarken birdenbire mezhep çatışmasına sokulup birbirine düşürülen, yetmezmiş gibi İşid belasına bulaştırılan insanların adına ne güzelde anlaşıveriyorlar. Garip ama gerçek. İsteseler bir gecede bitiriverecekleri ya da daha doğrusu ortaya çıkmasına dahi müsaade etmeyecekleri İŞİD, ya da mezhep çatışmasının yıllardır sürdürülmesi acaba kimin işine yaradı. Tabi ki egemenlerin.    Şimdilerde Irak sularında yem arayan bu güçler bize de yer yer (vize olayında olduğu gibi) haddimizi bildirmekten geri kalmıyor. Yani kimin toprağında, kimin haklarını savunuyorsun çek ellerini masumların üstünden diyecek birileri çıkmadığı için at oynatmaya garip bir şekilde devam ediyor, edecek de. Hemen hemen yaşanan her sorunun din ve tek adam olma istemleriyle yaşandığı Ortadoğu’da durum böyle. Hep süper güçler insan haklarını savunuyor, insanı yardım yapıyor, oradakilerin iyiliğini istiyor ama ah bu Araplar ah hep kavgacı. Zorla Amerika’dan Rusya’dan, İsrail’den en son teknoloji silahları alıp birbirlerine karşı kullanıyorlar zorla valla. Son model Amerikan Jeepleriyle, Rus yapımı uçaklarla hacda, ibadethanelerde katil Amerika’ya beddua ediyorlar. Garip ama gerçek. Eldeki kaynaklarıyla dünyaya hükmedecek durumdayken, dünyanın en lanetli coğrafyasını oluşturmayı başarabiliyorlar.

Bizde de durum çok farklı değil gariplikler bazında. Sapı, samanı, ineği, unu, iğneyi, ipliği, dünyanın en pahalı petrolünü, aklınıza gelen bilumum malzemeyi dışarıdan satın aldığımız bu refah dolu günlerde politik siyasi olarak da karmaşık günler yaşıyoruz. Karmaşık derken bana göre öyle. Siyasi dengelerin, söylemlerin hatta inancın bile milletvekili seçimlerine, çıkarlara göre belirlendiği ülkemizde artık hiç bir şeye şaşırmamak gerekiyor.

Daha iki gün öncesine kadar, laiklikten, medeniyetten ve onun getirilerinden, Cumhuriyetten, demokrasiden alabildiğince şikayet eden, eğitim sisteminden medeni kanuna kadar alabildiğince gericileştirmeye çalışanlar ne hikmetse birdenbire bütün söylemlerinden çark edip Atatürk’ü ve yaptıklarını övmeye başladılar. Tabi kendi anlayışlarıyla. Birisi Atatürk’ün ölmeden önce son sözlerinin Allah’ın selamı olduğunu, diğeri onun en büyük devrimci olduğunu, başkası bu gün rahatça ibadet edebiliyorsak onun sayesinde olduğundan dem vurmaya başladı. Hepimizin hatırlayacağı gibi ulusal yani yandaş diye tabir ettiğimiz ve her türlü yayını sansürsüz, rütüksüz yapma hakkına sahip kanallarda her türlü hakareti etme cüretini gösterenler, özel hayatından, alışkanlıklarına kadar yerden yere vuranlar ve aynı zihniyettekiler, şimdilerde garip takiye anlayışıyla Atatürkçü oluverdiler.10 Kasımda törenlere katılıp, hatta tekbir getirerek Anıtkabir’e bile gittikleri söyleniyor. Garip ama gerçek. Perhiz ve lahana turşusu üzerine düşünmeden önce son yirmi yıldır, iç düşman dış düşman, inançlı, inançsız, milliyetçi Müslüman, ümmetçi Müslüman, tarikat, 15 Temmuz ne varsa kullananların artık kullanacağı ne kaldı bir bakmak lazım. Tahminimce kendi aralarında elli parçaya bölünen şu andaki yönetim ve destekçileri artık muhalif diyebileceğimiz kesimin duygularını ve oylarını kapabilmek için dün küfür ettiklerini bu gün göklere çıkarmakta bir sakınca görmüyorlar.

İşçinin, memurun, emekçinin köylünün, azınlıkların her türlü hakkını hiçe sayıp, insan hakları özgürlükler, adalet kavramlarında sınıfta kalanlar, dincilikten alacakları kalmayınca artık Atatürkçü oldular gibi görünüyor. Anıtkabir’e gidenleri putperestlikle suçlayanlar, bu gün aynı yolları aşındırıyor. Garip ama gerçek.

Aslında şaşırmamak gerek bizde bunlar oluyor. Cumhuriyetin temsilcisi parti Cumhurbaşkanı adayı olarak eski İslam konseyi başkanını seçerse, Türklüğün ve Türkçülüğün temsilcisi partinin kurucusunun oğlu bakanlık sevdasıyla parti değiştirirse, şimdi yaşananları çok da yadırgamamak gerekiyor. Eskinin keskin solcularından, dün çoluğa çocuğa sarkan imama kadar herkes bir telaş Atatürkçülüğü oynuyor. Olsun varsın diyemiyorum çünkü altından ne çıkacağı belirli değil. Özellikle dünyanın gözünün bu coğrafyada olduğu, İslam fanatizminin çok prim yaptığı bir dönemde Türkiye’deki bu dönüş düşündürücü. Bana göre partilerin iktidar olmasında belirleyici rolü olan, maddi manevi çıkarlarına geleni destekleyen patronlar kulübünün de bu furyaya uyması aklıma acaba egemenler birilerinin kulağına “plan değişti hadi şimdi laik demokrat ol” diye mi fısıldadı sorusunu getiriyor. İmamlara nikah kıyma yetkisi verenler, olağanüstü hal yasalarıyla ülkeyi sürekli kriz psikolojisinde yönetip her türlü olumsuzluğa terörü, Ortadoğu’yu, ekonomik büyümeyi, siyasi istikrarda geçiş dönemini bahane gösterenlerin yeni planı ne acaba?

Aslında bütün mesele önümüzdeki dönem yapılacak seçim. Bir yerlere geldiklerinde, destekçilerine mevki, makam sözü verenler bir süre sonra isteklerin önüne geçemeyip kontrolü kaybedince destekçilerini kaybediyorlar sanırım. Hatta onlarla baş edemeyip hain ilan etmek zorunda bile kalıyorlar yakın geçmişteki örneklerde olduğu gibi. Sonuçta destek olsun da nereden olursa olsun diye düşünmüş olabilirler ki şu sıralar herkes yüzünü laik, demokrat, Atatürkçülüğe boyadı.

Samimi içten olmayan her şey ne kadar sırıtıyor değil mi? Belli ediyor kendini. İnsanın üzerine iki beden büyük gelen elbise gibi. Garip ama gerçek!!

Dostça kalın.