0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Merhaba değerli Dünya okurları. Sapla samanın birbirine karıştığı, herkesin kendi gündemini yaşadığı bir Türkiye haftasını daha geride bıraktık.

Geçen haftada bahsetmiştik, yerel seçimler yaklaştıkça siyasetin gündemi de oraya doğru kayıyor. Geçim derdi, dolar korkusu, ekonomik çalkantı derdindeki sokaktaki insanla, bunları temsil eden altı yüz vekilin gündemleri tamamen farklı.

Şimdilerde siyasetten kopmamak adına büyük şehirlere aday olma paniği yaşanıyor meclis çatısı altında. Siyasetten kopmamak derken, milletvekilliği veya bakanlıklarda yeterince zaman geçirmiş isimler, genel seçimlerinde aşağı yukarı göstergesi olan yerel seçimlere göz dikmeye başladılar.

Eskiden tam tersi olurdu. Partili belediye başkanları, beş on yıl başkanlık yaptıktan sonra meclise doğru adım atarlardı. Şimdi, parti genel başkan yardımcıları, seçkin vekiller bu işe soyunmaya başladı. Gerçekten, halkın birebir hizmet aldığı, ona göre de genelde de tercihini yerelin partisinden yana kullanma olasılığı gerçeği yerel seçimleri çok daha önemli hale getirdi.

Yarış hızlı başladı diyebiliriz. Sokaktaki insanın derdi evine götüreceği ekmeğin gramajının düşmemesiyken, ülkede birileri yerel seçim, birileri genel af derdine düştü. En çok takıldığımda bu genel af meselesi. Yani bu ülkenin ve halkının bu kadar derdi varken, seçim ittifakı yaptığı partiyle ve lideriyle bile ters düşmeyi göze alacak ne gibi derdi olabilir bir parti liderinin. MHP lideri Devlet Bahçeli son dört beş aydır bu konuyla yatıyor bununla kalkıyor. Önerdiği sınırlı af kapsamına kimler giriyor da bu kadar ısrarcı anlamak mümkün değil. Söylemlere göre, tecavüzcü, uyuşturucuya bulaşan, vatana devlete karşı suç işleyen, toplum düşmanları yararlanamayacak. Kim yararlanacak peki? Kader mahkumları.

Şimdi çok göreceli bir kavram olan kader ve mahkumlarına kimleri koyacağız. Uyuşturucu satanda kaderin oyununa gelmiş sayılabilir kendine göre, devlete karşı suç işleyende bana kaderimin bir oyunumu bu diyebilir. Sırf kendisini istemiyor diye karısını, kız arkadaşını yol ortasında takır takır vuransa kader mahkumu, çıkınca bir daha kaderine boyun eğip başkasını öldürmeyeceğinin garantisini kim verebilir. Yok bu af sırf birilerine hatta birine söz verildi diye çıkacaksa sadece o kişiye özel af çıksın ne olur yani. Ya da genel af çıksın boşalsın bütün hapishaneler, toplum adalet kavramını yeniden gözden geçirsin, nasıl olsa yapanın yaptığı yanına kar kalıyor, nasıl olsa bir af daha çıkar diye gözünün üstünde kaşı var hoşuma gitmedi diyen herkes dalsın birbirine.

Bu ülkedeki eğitim ahlak, vicdan seviyesinin nerelerde gezdiğini hesaba katmadan kafasına göre davranıyor herkes. Yanlış anlamayın, insanları hapsedilmesine, bazen haksız yere oralarda çürümesine çok hevesli olduğumdan değil ama birçok yönüyle aksayan adalet sisteminin, ceza yasalarının mağduru hiçe saydığı bir dönemde suç ve ceza kuralının ceza kısmını kaldırırsanız toplumsal kaosa yol açarsınız. Kadın cinayetlerinde, çocuk gelinlerde dünyada ilk sırayı kimseye kaptırmadığımızı düşünürsek, bunları bir afla dışarı çıkardığımızda bu eğitim ve kültür seviyesiyle, yarım kalan işlerini tamamlamalarından yada kaderi bahane ederek yeni felaketlere yol açmalarından başka bir işe yaratmayız affı.İşin birde öbür tarafından baktığımızda, af kapsamına kimin girip girmeyeceği tamamen lastik gibi, nereye çekseniz oraya geliyor.

Devlete karşı suç işleyenler ama pişman olanlardan tutun, zamanında devlet için silah sıkanlara kadar uzanıyor. Hangisi doğru buyurun siz karar verin. Ayrıca mahkumların isyan etmesi durumunda, devletin zor durumda kalacağını düşünen Devlet Bey, Devleti hiç tanımamış. Böyle bir şeye asla izin vermez. Öyle bir olay olduğunda anında bastırır, onları hayata döndürüverir bir saatte. Ha bu arada 30-40 kişi ölür oda kader işte ne yapalım.

Aslına bakarsak af çıkarmayı düşüneceğimize, bu insanları suça itip, hapishanelere sokan şartları ortadan kaldırmaya çalışmak en doğrusu. Bunun temeli de eğitim. Cinsel, dinsel, kültürel her yönüyle eğitim. Toplumda adalet ve vicdan kavramlarının geliştirilmesi. Kendimize, yakınlarımıza yapılmasını istemediğimiz hiçbir şeyi başkalarına yapma hakkımız olmadığı bilincinin aşılanması. Sevginin, hoş görünün ne kadar önemli olduğunun anlaşılması. İnsana ve tüm canlılara saygı. Bunları tamamlayanda ekonomik, sosyal adalet, gelir dağılımının dengesi, sosyal devlet olgusudur bence. Kimsenin gelecek korkusu olmadığı bir toplumdaki suç oranıyla, ertesi gün evine ekmek götürme garantisi olmadan yaşayanların arasında elbette ki dağlar kadar fark olacaktır.

Suçu ve suça meyilli ortadan kaldıracak olan devletin işleyişi ve bunun topluma yansımasıdır. Herkesin fark gözetmeksizin hakkının korunmasıdır.

Kadını sadece cinsel bir meta olarak yansıtan, hedef gösteren, saldırıya tecavüze kırk tane hafifletici sebep bulan,13-14 yaşlarındaki kız çocuklarını dedeleri yaşındaki adamlarla birlikte olmaya zorlayan, kader değil, bir toplumun sapkınlığıdır. Adına ister töre, ister adet deyin bunu adı çocuk kadın istismarıdır. Hele birde bu tür sapkınlıklara din içinde yer aramaya çalışıp bir kılıf uydurmak, sapıklığın yeni adıdır.

Şimdi siz bu tür durumlarda mağdur olmuş binlerce insanın adalet duygusunu test etmek istiyorsanız buyurun çıkarın affınızı. Ama affınıza sığınarak size sorarlar. Benim yaşadıklarımı sen yaşasan (şiddet, saldırı, cinayet, gasp, taciz) sorumlularının suçu kadere yıkıp elini kolunu sallayıp gezmesini ister miydin. Zamanında eğitimle, öğretimle toplumu belirli bir seviyeye çıkarmazsanız hapishanelerde yer kalmayınca kaderi bahane edip af çıkarmakla uğraşırsınız. İnsanları af etmekten çok suça itmemek önemli. Eğitimle öğretimle. Araplardan almaya başladığımız her şeye hakkım var mantığıyla değil.

Dostça kalın…

Yazar Hakkında

admin

Son Yazıları

Yazar'ın Tüm Yazıları

• Avustralya Gündem2024.09.17Avustralya’daki Genç Kullanıcılarına Kısıtlamalar
• Avustralya Gündem2024.09.17Yeni Sayımız Yayında!
• Avustralya Gündem2024.09.16Bakan Hukuk Değerlendirmesi Yapmadı
• Avustralya Gündem2024.09.16İNTİHAR EDEN KIZIN (12) AİLESİ CEVAP İSTİYOR