Eşler arasında anlaşmazlıklar olan veya boşanmış veya ebeveynlerden birinin ölümünün yaşandığı bu tür ailelerin (bunlara ‘dağılmış aile’ diyebiliriz) çocuklarında sosyalleşme yönünden birçok problem meydana gelir.
Çocukların suça yönelmelerinde bu tür ailelerin büyük etkisi olabilir.
Bu tür ailelerde yetişen çocukları, verilen eğitimin yetersiz veya uygun olmamasına göre; şımartılmış çocuklar, sevilmeyen çocuklar, yalancı çocuklar, tembel çocuklar ve suç işleyen çocuklar vb. sınıflara ayırabiliriz.
Her ne konusunda olursa olsun, çocuk(lar) önünde, ebeveynler arasında yapılacak kavga, münakaşa ve/veya tartışmalar çocukları derinden etkileyecektir. Çocuğun en güvendiği iki kişinin (anne-baba) bu şekilde tartışmaları çocuğun hayata ve sevdiklerine olan bağlılığını azaltır. Hele boşanma durumlarında çocuk hem madden hem de manen ortada kalarak ne yapacağını nasıl davranması gerektiğini bilemez ve sosyal ve ruhî yönden bir çöküş yaşayabilir.
Dağılmış ailelerden yukarıda bahsettiğimiz boşanmış ailelerden farklı olarak, karı kocadan biri ölmüş olabilir, iş hayatı dolayısıyla başka şehirde yaşıyor olabilir, eşlerden biri veya her ikisi çok (!) meşguldürler çocuklarıyla ilgilenmeye vakitleri yoktur. Bu tür ailelerde de çocukların sosyal yönden eksik yetişme ihtimalleri, sosyal ve ruhî yönden problem yaşamaları ihtimali yüksektir.
Dağılmış ailelerde babanın yokluğu çocuğun eğitim ve disiplin bakımından eksik olmasına, annenin yokluğu veya üvey annenin olması çocukta şefkat eksikliğine ve çocuğun sosyalleşmesine engel teşkil edebilir.
Emniyet Müdürlüğü’nün hazırladığı “ÇOCUKLARIN SUÇA YÖNELMELERİNDE AİLENİN ETKİSİ VE ÖNERİLERİMİZ!” adlı raporda da bunlar tescilleniştir;
Raporda çocukları suç işlemeye sevk eden faktörler şu şekilde sıralanmış;
– Sevgi yoksunluğu
– yanlış veya eksik eğitim
– baskıcı disiplin yöntemleri
– çocuk istismarı
– iç ve dış göçlerin oluşturduğu kültür çatışmaları
– gecekondulaşma
– yöresel gelenek ve görenekler
– ekonomik bunalımlar
– çocuğun çalışmak zorunda kalması
– parçalanmış aileler
– ailede suçlu şahıs örnekleri ile kitle iletişim araçlarındaki film
– her türlü şiddet ve suçlarla ilgili programlar…
Ve bunların yanında, “Suç işlemede arkadaş çevresinin rolü de önemlidir. Çevreyle iyi iletişim kuramayan çocuklarla, otoriteye başkaldırma eğilimi gösteren çocuklar belirli bir arkadaş grubuna katılmakta, bu grupta sosyal kabul görme ve bir statü sahibi olabilmek için grup dayanışmasına ihtiyaç duymaktadırlar. Bu beraberlik zaman içinde ergenlik çağının özelliklerinin de etkisiyle bir suçluluk çetesine dönüşebilmektedir.”
Yine küçük yerleşim birimlerinden büyük şehre göç etmiş çocuklarda da, sosyal dayanışma ihtiyacının fazla olması dolayısıyla daha yüksek oranda gruplar halinde suç işleme oranı tespit edilmiştir.
Peki, bu şekilde çocukların yine de istenen seviyede eğiti almaları ve sosyal yönden olumlu gelişmeleri için neler yapılması gerekir?
• Parçalanmış aile bile olsa, anne veya baba veya çocuğun bakımını üstlenen kişi tarafından, bebeklikten itibaren şuurlu ve planlı bir eğitimin verilmesi şarttır. Zaten bilindiği gibi dinimizde ve örfümüzde eğitim, okuldan çok önce evde/ailede başlar.
• Çocuğun maddî olduğu kadar dinî ve ruhî ihtiyaçlarının da karşılanması ve değer verilmesi.
• Okulda verilen eğitimle, ailede verilen eğitim birbiriyle tutarlı olmalıdır.
• Ailelerin kontrol edebilecekleri kadar çocuk sahibi olması.
• Çocuğun içerisinde bulunduğu sosyal çevrenin önemi ve ailenin bu konuda seçici ve kontrollü olması.
• Çocuğun örnek alabileceği karakterlerin ve arkadaş seçimi konusunda ailenin yol gösterici davranması.
“Unutmayınız ki; “Çocuk yetiştirmek dünyanın en zor sanatıdır.”
142
News
